| |
 Καλαμάτα 2005: Ένα χρόνο μετά...
Το
κύπελλο τελείωσε, αναβάτες και οδηγοί κουρασμένοι αν και
ευχαριστημένοι, οχήματα ταλαιπωρημένα.
Οι εντυπώσεις της χορταστικής Πάτρας ακόμη νωπές.
Όμως η αυλαία δεν είχε πέσει ακόμη!
Το παρελθόν του περσινού Tαϋγέτου υπό βροχή και χαλάζι ήταν από μόνο
του μια πρό(σ)κληση για έναν τελευταίο αγώνα χωρίς βαθμολογικό άγχος,
στημένο σε δοκιμασμένη διαδρομή, και πάνω από όλα από ανθρώπους που
νοιάζονται και αγαπούν τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.
 Ένα
χρόνο λοιπόν, μετά, λίγες ήταν οι απουσίες που είχαν απολαύσει το
Μεσσηνιακό βουνό ενώ πολλοί ακόμη έδωσαν το παρών παρόλο το
βαρυφορτωμένο πρόγραμμα των αγώνων.
Ανάμεσά τους κι η αφεντιά μου, μετά από 1,5 χρόνο απουσίας από κάθε
είδους αγωνιστική εκδήλωση…
Πήραμε εκκίνηση περίπου 30 τυχεροί με 2Τ και 45 με 4Χ4.
Ο καιρός στεκόταν αδυσώπητος, και όλα έδειχναν ότι θα έπεφτε η βροχή με
τα τουλούμια, όπως πέρυσι.
Αρκετή η «δροσιά» το Σάββατο, αλλά η «ζέστη»
της ταβέρνας με το κρασί και την μουσική μας έκανε να τα ξεχάσουμε όλα…
Ελάχιστες ώρες ύπνος, και μετά ένας καλοκαιριάτικος ήλιος μας θύμισε
καλοκαιρινό πρωινό!
Το πρώτο κομμάτι μέσα στην πόλη, μας βγάζει γρήγορα στο σκουπιδότοπο,
για μια τεχνητή ειδική με αλματάκια και μπόλικη λάσπη. Ευκαιρία για
φωτογραφίες, παιχνίδι, βαφή...
Η άσφαλτος στον μαγευτικό Ταΰγετο προς τον Αγ. Γιάννη Ριγανά έχει
ελάχιστη υγρασία και θέλει προσοχή.
Λίγο πιο κάτω, μπαίνοντας στο χώμα, το «χοιρινό» του
Κανελλέα βρίσκεται τα ανάσκελα...
Τίθεται στο χειρουργικό τραπέζι υπό του Ψηλού-Δόκτωρος-Υπερκατασκόπου
και ανανήπτει ταχέως.
Το κυνήγι του χαμένου χρόνου αρχίζει, αφού τα 46 km/h της Μέσης ωριαίας
(για τα 113 χιλιόμετρα της διαδρομής) για τις μοτοσυκλέτες ήταν μεν
εφικτό, αλλά οριακό με τέτοιες καθυστερήσεις.
Τα 36 km/h των 4Χ4 ήταν πιο ρεαλιστικό ειδικά για τα έμπειρα πληρώματα.
Όμως, τελικά, η επιλογή των ΜΩΤ ήταν ιδανική για φιλικό αγώνα με άπειρα
πληρώματα.
|
 Μετά
το ΣΕΔ 1 αρχίζουν τα ανηφόρια...
Η διαδρομή προς το Τουριστικό αρχίζει να αποκτά ενδιαφέρον, να
δυσκολεύει και να διαχωρίζει τα έμπειρα πληρώματα...
Αρκετοί ποινολογούνται λόγω χρήσης εναλλακτικών διαδρομών, ενώ άλλοι
ανεβαίνουν σουζάροντας τις τεράστιες αντιπυρικές. Η χαρά του εντουρά!
Κι επειδή ότι ανεβαίνει κατεβαίνει, μετά τις ανηφόρες με 1η
«κοντή»
ή... 3η σουζαριστή, ακολουθούσαν κατηφόρια με φρένα και ρελαντί ή...
ρίξε άγκυρα να μη μας πάρει η κατηφόρα, φόρα, φόρα, φόρααααα....
Φυσικά δεν έλειψαν αυτοί που τις «μέτρησαν» διαφορετικά...
Το βουνό ομορφαίνει... Όσο ανεβαίνουμε προς το τουριστικό περίπτερο
Ταϋγέτου οι δασικοί είναι μαγευτικοί. Το χώμα τέλειο, το κράτημα καλό!
Σκόνη; Τι είναι αυτό; Αλλά και η λάσπη δεν ήταν καθόλου ενοχλητική!
Τα εδάφη «σουρώνουν», αφού η βοτσαλόπετρα που κυριαρχεί
στην περιοχή
ευνοεί την βατότητα των διαδρομών σε κάθε καιρικές συνθήκες!
Στο κατέβασμα προς Αράχωβα μετά το 2ο ΣΕΔ πέφτει το πρώτο φάουλ!
Ένα λαθάκι στο RB μπερδεύει πολλούς, ευτυχώς χωρίς συνέπειες. Μια
τουλίπα παραπάνω... λίγα μέτρα εκτός...
Ευτυχώς τα «Σωληνάρια» μας έβαλαν στο σωστό δρόμο... Φουλ
προς τις κατασκηνώσεις και μετά στο πυροφυλάκειο!
Μια ακόμη μεγάλη ανηφόρα παραμονεύει!
Βρίσκομαι 10 λεπτά εκτός χρόνου, πίστευα ότι θα τα καλύψω! Το τέμπο
είχε ανέβει, είχα ήδη φτάσει αρκετά μπροστά – δεν ήξερα που ακριβώς…
Ευτυχώς κανένα χάσιμο μέχρι τώρα! Ο ήλιος έχει ζεστάνει για τα καλά –
ούτε ένα συννεφάκι στον ουρανό!
Όχι ότι με χάλαγε, αλλά άρχισα να βρίζω από μέσα μου την ΕΜΥ που με
ανάγκασε να ντυθώ σαν κρεμμύδι με τα αδιάβροχα παντελόνια μου, τα
πουλόβερ, κλπ. Είχα σκάσει! Ίδρωνα!
|
 Στην
Αράχωβα, στο ΣΕΔ 3, μαθαίνω ότι 23 λεπτά μπροστά μου βρίσκονται μαζί
ένα «γρουν» κι ένα «ξερό».
Ο Αλέξανδρος έβγαζε το φίδι από την τρύπα για άλλους...
Κάνει τον οδηγό, τον λαγό, τον ταρίφα όπως λέμε: Άρχισα τις
προσθαφαιρέσεις στο μυαλό μου!
Τι στο καλό, αφού μπορούσα, έπρεπε να κοιτάξω και το καλύτερο
αποτέλεσμα!
Μπροστά μου είχα σίγουρα κάποιον άλλο – τουλάχιστον στην κατηγορία μου!
Είχα στην διάθεσή μου 22 λεπτά για 23 χιλιόμετρα!
Foul Lock the Throttle λοιπόν... Όμως λογάριασα χωρίς τον ξενοδόχο!
Τα λάθη στο Road Book αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται, οι αποστάσεις δεν
έπεφταν σωστά και η αμφιβολία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της ταχύτητας
Ευτυχώς οι αποτυπώσεις τουλάχιστον ήταν σωστές και η διαδρομή
«βγαίνει». Όμως τα 23 χιλιόμετρα είναι 3 περίπου παραπάνω
και ο χρόνος
δεν βγαίνει.
Με 6 λεπτά καθυστέρηση φτάνω στον τερματισμό. Μια χαρά!
Είχαν ήδη τερματίσει λίγο πριν ο Αλέξανδρος
–Raptor- Ψωφάκης που
κέρδισε τα Quad, και ο Ηλίας
Δημητρακόπουλος που ήταν τελικά 2ος στα
450.
Λίγο μετά ήρθε ο Σπύρος Κατσιμαλής που
κέρδισε την κατηγορία Open, ενώ
σιγά σιγά άρχισαν να καταφτάνουν τα αυτοκίνητα.
Οι Ευτυχίδης – Ηλιακάκης έπιασαν
επακριβώς το χρόνο τους (1’’
απόκλιση!), τερματίζοντας πρώτοι, μπροστά από τις οικογένειες
Εγγλεζόπουλων που έκαναν το 2-3 στην Raid και στην γενική, παρά
την
ατυχία του Μανώλη που τραυμάτισε το Vitara του.
Εντωμεταξύ, οι πιο θαρραλέοι τερματίσαντες απόλαυσαν ένα δροσερό
μπανάκι κάτω από έναν ζεστό ήλιο στην παραλία της Καλαμάτας… Απίστευτη
Ελλαδάρα!
Για αυτό σε αγαπάμε: 4 Δεκέμβρη, με κοντομάνικα, ουζάκι στην παραλία
και μπάνιο στην θάλασσα!
Η απονομή από την Λέσχη Μοτοσυκλετιστών Καλαμάτας έγινε κάτω από
απίθανη επισημότητα, με πλούσιο γεύμα πολυτελείας για όλους τους
συμμετέχοντες, μουσική, και όλους τους τοπικούς και πολιτικούς
παράγοντες που βοήθησαν το εγχείρημα παρόντες.
Η αυλαία του 2005 για τα Trail Ride – Rally Raid έπεσε με τον καλύτερο
τρόπο, με έναν φιλικό αγώνα από την ΛΕΜΟΚΑ που τείνει να καθιερωθεί.
Πολύ καλή οργάνωση, πολύς κόσμος, σημαντική βοήθεια των αρχών!
Το τρίπτυχο της εγγυημένης επιτυχίας. Με λίγη βοήθεια από έμπειρα
στελέχη, ώστε να εξαλειφθούν λαθάκια και λεπτομέρειες, ο αγώνας μπορεί
να είναι τέλειος αφού τα παιδιά της λέσχης έδωσαν τον καλύτερό τους
εαυτό, ενώ το μέρος ακόμη καλύτερο!
Ευχαριστούμε Καλαμάτα...
[DOC]
Φωτογραφίες: Off-Road.gr
|
Downloads
Αποτελέσματα MOTO.
Αποτελέσματα 4Χ4.
Δρομοβιβλίο κανονικής διαδρομής.
Δρομοβιβλίο "εύκολης" διαδρομής.
Εντυπώσεις στο forum.
Φωτογραφίες αγώνα στο Gallery.
To site της ΛΕΜΟΚΑ.
More articles
|
|
| |
|
