| |
 Παύλιανη 22-23 Μαίου 2004
Σε ένα πανέμορφο μέρος, ένα ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο, 12 πανέτοιμα
αυτοκίνητα πέρασαν από «απροσπέλαστες» διαδρομές,
ξεπερνώντας τα φυσικά εμπόδια αλλά κυρίως το μεγαλύτερο εμπόδιο του
ανθρώπου, τον φόβο του.
Το λιβάδι της Αγίας Τριάδας λίγο έξω από την Παύλιανη, φιλοξένησε τη
γραμματεία, τον τεχνικό έλεγχο, την εκκίνηση και την απονομή. Πρόκειται
για ένα μαγευτικό τοπίο όπου ο τοπικός εξωραϊστικός σύλλογος έχει
κατασκευάσει στέγαστρο με πάγκους και τραπέζια, με πέτρινη τεράστια
ψησταριά, βρύση και τουαλέτες. Δηλαδή περισσότερα από όσα θα μπορούσε
να ζητήσει κάποιος κατασκηνωτής. Και πράγματι όλα αυτά τιμήθηκαν
δεόντως.
|
Το πρωί του Σαββάτου άρχισαν να
συγκεντρώνονται οι αγωνιζόμενοι με τα αυτοκίνητά τους για τις σχετικές
διαδικασίες. Στις 10.30 δόθηκε η εκκίνηση δηλαδή οι συμμετέχοντες
οδηγήθηκαν σε κομβόι περίπου 200 μέτρα μακρύτερα, στην πρώτη ειδική
δοκιμασία η οποία μετρούσε στη βαθμολογία του αγώνα αλλά παράλληλα
έπαιζε κατατακτήριο ρόλο. Δηλαδή η κατάταξη της δοκιμασίας έδωσε τους
αριθμούς συμμετοχής στα αυτοκίνητα τα οποία έμπαιναν στις επόμενες
ειδικές με αυτή τη σειρά.
Μεγάλοι άτυχοι σε αυτή τη διαδρομή ήταν οι Καλαϊτζής-Καλαϊτζής αφού το
άριστα προετοιμασμένο JIMNY τους, έκοψε ημιαξόνιο και οδηγήθηκαν σε
εγκατάλειψη.
Επόμενη ειδική δοκιμασία ήταν η ανάβαση σε μία πλαγιά με έλατα και
βελανιδιές. Χαρακτηριστικό της διαδρομής ήταν ότι οι αγωνιζόμενοι
έχοντας παρκάρει μόλις 20 μέτρα από το σημείο της εισόδου, ήταν αδύνατο
να δουν το πέρασμα. Επρόκειτο για μία διαδρομή στο
«Βιετνάμ». Δύο απανωτές πεζούλες ήταν η πρώτη δυσκολία και
ένα λοξό χαντάκι βάθους ενός μέτρου ήταν η δεύτερη. Όλοι πέρασαν με
εργάτη εκτός των Δουκέρη-Πέτραινα με το WILLYS που εξέπληξαν άπαντες
περνώντας δύσκολα μεν αλλά χωρίς βίντσι. Άτυχοι σε αυτή τη διαδρομή
ήταν οι Ευτυχίδης-Παγκράτης αφού το SAMURAI τους έμεινε από μπροστινό
σταυρό.
Η τρίτη δοκιμασία βρισκόταν στην ίδια πλαγιά με δύο πάλι δύσκολα
σημεία. Δύο ογκώδεις βράχοι έκλειναν το πέρασμα και ως προς το φάρδος
της διαδρομής και ως προς το ύψος. Επόμενη δυσκολία ήταν μία
παρατεταμένη ανηφόρα μήκους περίπου 25 μέτρων και κλίσης περίπου 40
μοιρών.
Τα περισσότερα αυτοκίνητα χρειάστηκαν 3 δεσίματα για τον εργάτη τους
ενώ και πάλι οι Δουκέρης-Πέτραινας μας «κούφαναν» αφού δεν
χρησιμοποίησαν βίντσι πουθενά. Θα πρέπει να τονίσουμε πάντως την
εξαιρετική επίδοση των SUZUKI από τη Θεσσαλονίκη όπου σχεδόν όλοι
ανέβηκαν τον ανήφορο χωρίς εργάτη. Το ίδιο πέτυχαν και οι
Μαγιάφης-Παντίσκος και Καραφωτιάς-Αλεξίου αμφότεροι με WRANGLER.
Τελευταία δοκιμασία της ημέρας μία διαδρομή μήκους 20 μέτρων όπου τα
αυτοκίνητα κατέβαιναν μία πλαγιά με υψομετρική διαφορά 3 μέτρων
συναντούσαν ένα ρυάκι βάθους ενός μέτρου και πλάτους ενός μέτρου. Το
περνούσαν δύο φορές και ανέβαιναν διαγώνια μία πλαγιά επίσης τριών
μέτρων. Όλοι χρειάστηκαν εργάτη στην έξοδό τους αλλά παράλληλα και όλοι
πέρασαν το ρυάκι τη δεύτερη φορά με το ένα τροχό στον αέρα, ψηλά ή πολύ
ψηλά ή πάρα πολύ ψηλά (1,5 μέτρο).
Η ημέρα έκλεισε στα τραπέζια της κατασκήνωσης, με τρία μέτρα
κοντοσούβλι που προετοίμασε ευλαβικά ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης.
Την Κυριακή η σειρά εκκίνησης πρόκυψε από την κατάταξη του Σαββάτου.
Οδηγώντας και πάλι σε κομβόι, έφτασαν οι αγωνιζόμενοι στο σημείο
που θα ξεκινούσε η off road διαδρομή που θα μας έφτανε στην πρώτη
δοκιμασία. Ένα περίπου χιλιόμετρο απλής διαδρομής που θα μπορούσε
εύκολα να είναι διαδρομή σε αγώνα trial οδήγησε τα αυτοκίνητα μπροστά
σε μία κατολίσθηση με κλίση περίπου 40 μοίρες την οποία θα έπρεπε να
περάσουν για να συνεχίσουν το ίχνος του δρόμου. Μετά από περίπου μισή
ώρα σκέψεων και διαβουλεύσεων, όλοι σχεδόν προγραμμάτιζαν να κατέβουν
την πλαγιά και μετά από 10 μέτρα να στρίψουν για να ανέβουν έχοντας
περάσει την κατολίσθηση. Όταν ξεκίνησαν οι Δουκέρης-Πέτραινας
διαπιστώθηκε ότι ακολουθούσαν την ευθεία οδό. Για άλλη μία φορά μας
«κούφαναν» και μας έδειξαν τον δρόμο. Δρόμο που ακολούθησαν
δύο ακόμα SAMURAI από την Θεσσαλονίκη ενώ όλοι οι υπόλοιποι επέλεξαν
τον ασφαλή τρόπο.
Η δεύτερη δοκιμασία ήταν λίγο πιο δύσκολη από την πρώτη αλλά λόγο της
προχωρημένης ώρας αποφασίσθηκε να μην εκτελεσθεί και επιλέχθηκε μία
άλλη που σε φυσιολογικές συνθήκες θα χαρακτηριζόταν δύσκολη. Μετά την
προηγούμενη κατολίσθηση όμως έμοιαζε με άσφαλτο.
Τελευταία δοκιμασία ήταν μία πλαγιά με δύο αναβαθμίδες ύψους περίπου
δύο μέτρων έχοντας στο επίπεδο μέρος τους βούρκο. Η καλοκαιρία του
Σαββατοκύριακου όμως είχε σφίξει όσο χρειαζόταν τη λάσπη για να μην
καταπιεί τα αυτοκίνητα και έτσι δεν χρειάσθηκε εργάτη κανείς.
Το διήμερο έκλεισε με την απονομή στο χώρο της κατασκήνωσης όπου
δόθηκαν κύπελλα στους πρώτους κάθε κατηγορίας και αναμνηστικά σε όλους.
Εκεί, μέσα σε χαμόγελα και αγκαλιές ανανεώθηκε το ραντεβού για τον
δεύτερο αγώνα του MAD CUP 2004 που θα γίνει στον Εύηνο (Γραμμένη -
Οξυά) στις 10,11 Ιουλίου με την ονομασία RIVER PARTY.
|
|
More articles
|
|
| |
|
