Transilvania Adventure Trophy 2009: Επιστροφή στη χώρα του Vlad


	· Κεντρική σελίδα Επιλογές · Θέματα · Κορυφαία άρθρα · Αγγελίες · Αναζήτηση ------------------------- · Συζητήσεις - Forums · Downloads · Σύνδεσμοι · Λέσχες

	Web Links
	· NoraStudio.gr · Motobet · Nora Agapi - Photographer · TheWorldOffRoad.com · Νάουσα Ημαθίας · Qashqai Club · Η ιστοσελίδα των Μεθάνων · Σύλλογος Τετρακίνησης Μαγνησίας · JimnyClub.gr · MotoRidersClub

Transilvania Adventure Trophy 2009: Επιστροφή στη χώρα του Vlad

Όταν οι θεοί των Trophy έκαναν τη χάρη στους αγωνιζόμενους!

Με το 47% της έκτασης της χώρας να καλύπτεται από φυσικά, αδιατάραχτα οικοσυστήματα, τις βροχές να μην αφήνουν το έδαφος να ηρεμήσει, τον αγροτικό πληθυσμό να ζει ακόμα στα βουνά με μεθόδους και τρόπους που σε φέρνουν τουλάχιστον 100 χρόνια πίσω και όλα αυτά σε έναν τόπο που το όνομα του και μόνο φέρνει στο μυαλό, παράξενους ήχους, ομίχλη και δαιμόνια δεν είναι τυχαίο ότι το Transilvania Adventure Trophy συγκεντρώνει τους περισσότερους συμμετέχοντες σε trophy επι ευρωπαϊκού εδάφους!

Ο χορός της βροχής....
... στήθηκε από νωρίς και μάλιστα οι χορευτές προέρχονταν από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Φέτος το ΤΑΤ έπρεπε να είναι βρεμένο. Και οι θεοί των Trophy μας έκαναν τη χάρη!

Ένα μήνα πριν τον αγώνα – αρχές Ιουνίου- και οι οργανωτές αποκλείστηκαν στο βουνό από το χιόνι! Μια βδομάδα πριν τον αγώνα και ο Virgil (ο ένας από τους οργανωτές) έπνιξε το αυτοκίνητο του κατά τη διάρκεια ελέγχου της διαδρομής. Για τη βδομάδα του αγώνα, όλοι οι μετεωρολόγοι προέβλεπαν βροχή.

Αρχίσαμε.... οι πρώτες λασπολακκούβες του αγώνα. Λίγα λεπτά αργότερα άνοιξαν και οι ουρανοί!

Το ΤΑΤ
Ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90 αλλά τότε διοργανωνόταν στη διπλανή Ουκρανία από Αυστριακούς οργανωτές. Συγκέντρωνε την αφρόκρεμα της εκτός δρόμου κίνησης από την κεντρική Ευρώπη, μέχρι που η Ουκρανική μαφία αποφάσισε να ... βάλει χέρι στο παιχνίδι και ο αγώνας σταμάτησε.

Το 2002 διοργανώθηκε από το OffRoad Club Romania ο πρώτος αγώνας TAT στον τόπο καταγωγής του. Αποτελούσε μέρος του κυπέλλου Rally Raid της Ρουμανίας και η μορφή του ήταν αρκετά πιο χαλαρή.

Σιγά-σιγά διαμορφώθηκαν οι αγώνες Trophy στη Ρουμανία και δημιουργήθηκε το κύπελλο Trophy. Ο αγώνας αποτελούσε σημαντικό μέρος αυτού του κυπέλλου μετρώντας με πολλαπλάσιο συντελεστή, μέχρι και το 2007.

Χρόνο με το χρόνο άρχισε να διαφοροποιείται από τους άλλους του επάθλου, ενώ το ότι σημαντικές συμμετοχές από το εξωτερικό λάμβαναν μέρος και καθάριζαν τη γενική, έφερε τη ρήξη με τους τοπικούς συμμετέχοντες.

Το 2008 πραγματοποιήθηκαν τις ίδιες ημερομηνίες δύο αγώνες. Το ΤΑΤ και το Buzeu. To TAT, απαλλάχθηκε από τις προστριβές που προερχόντουσαν από το έπαθλο και αυτόματα πέρασε σε άλλο επίπεδο.

Βαρετές και ανούσιες οι «υπερ-ειδικές» στους αγώνες Trophy.
Ευτυχώς φέτος είχε μια «παιδική» μόνο στην αρχή, ενώ από του χρόνου μάλλον δεν θα έχουμε ούτε αυτή.

Φέτος οι συμμετοχές από το εξωτερικό ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο έχοντας ήδη κλείσει από τις αρχές του χρόνου. Βέλγοι, Ολλανδοί, Ιταλοί, Αυστριακοί, Γάλλοι, Γερμανοί, Ισπανοί, Άγγλοι, Βούλγαροι, Τσέχοι, Σλοβάκοι, Ρώσοι, Ρουμάνοι και Έλληνες. Δικοί μας στην κατηγορία Hobby, οι Δημήτρης Ταλούμης – Γιάννης Ρομποτής, Τηλέμαχος Ταλούμης – Κωνσταντίνος Γρηγορίου και οι Βασίλης Τσιγάρας – Λάμπρος Κατσαρός παρέα με τους Hans Hehl – Rene Rosin.

Ήταν τόσες οι συμμετοχές που η οργάνωση αποφάσισε να τις χωρίσει στα δύο και μπαίνουν μισοί – μισοί στις διαδρομές με διαφορά μιας μέρας!

Deva
Ο αγώνας πραγματοποιείται κάθε χρόνο γύρω από την πόλη της Deva. Το χαμηλό υψόμετρο των γύρω βουνών (μέγιστο 1400μ) και το ομαλό ανάγλυφο, αποτελούν ιδανικό μέρος.

Ταυτόχρονα οι τοπικοί φορείς βοηθούν με κάθε τρόπο, ενώ και η εγγύτητα τις πόλης με την κεντρική Ευρώπη (λίγες ώρες από τα σύνορα με την Ουγγαρία, αποτελούν ιδανικό συνδυασμό.

Από το Σάββατο, ο κεντρικός δρόμος της πόλης, έχει κλείσει και δίπλα στις καφετέριες βρίσκεις κάθε λογής τετρακίνητο. Από ετοιμοπόλεμα Land Rover μέχρι εξωφρενικές κατασκευές που... δεν εμπνέουν και πολύ εμπιστοσύνη.

Όλα επιτρέπονται αρκεί να υπάρχει ένα βασικό cage (για την ομάδα extreme) και ... τέσσερις ρόδες.

Τρία συρματόσχοινα κόπηκαν μέχρι να ξεβυζάξει το Cruiser. Και είμαστε στη διαδρομή της Hobby!

Φέτος είχαμε και διαγωνισμό κράνους: Νικητής το ελαφρύτερο και «στο μάτι» ισχυρότερο, προερχόμενοι από χιονοδρόμο!

Η γραμματεία καλύτερη από τα προηγούμενα χρόνια, έχοντας να αντιμετωπίσει το πολυεθνικό μπουλούκι. Αυτή τη χρονιά τα άτομα της οργάνωσης είναι σαφώς λιγότερα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά όλοι τους έμπειροι.

Εδώ να αναφέρουμε λίγα πράγματα για τις κατηγορίες του αγώνα. Υπάρχουν δύο: Η extreme και η Hobby (η παλαιότερη Open).

Η Extreme προορίζεται για αυτοκίνητα εξαιρετικά προετοιμασμένα. Κατ’ ελάχιστο πρέπει να υπάρχει Roll Cage και εργάτης.

Στην Hobby μπορεί να συμμετάσχει οποιοδήποτε τετρακίνητο, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις προετοιμασίας.

Όλα τα οχήματα πρέπει να έχουν άδεια και πινακίδες κυκλοφορίας, καθώς επίσης να είναι νόμιμα για κυκλοφορία στο δρόμο. Στον αγώνα, δημιουργούνται ομάδες που αποτελούνται από δύο πληρώματα (οχήματα) με δύο άτομα το κάθε πλήρωμα (τέσσερα ανά ομάδα).

Κάθε μέρα πραγματοποιείται μια διαδρομή και νικήτρια ομάδα είναι αυτή που θα ολοκληρώσει την διαδρομή στον ταχύτερο χρόνο. Οι χρόνοι κάθε μέρας αθροίζονται και βγαίνει ο τελικός νικητής στο τέλος του αγώνα.

Η διαδρομή είναι προκαθορισμένη και οι ομάδες πρέπει να περάσουν από όλα τα σημεία της, ακολουθώντας τις οδηγίες του Road Book, που σχεδιάζεται με την Ελληνική εφαρμογή TrailMaster που έχει δημιουργήσει το Off-Road.gr.

Το Road book όμως είναι ... ιδιαίτερα απαιτητικό από τους πλοηγούς μια και υπάρχουν πολλά σημεία με πλοήγηση βάση πυξίδας και αρκετές ελευθερίες όσον αφορά τη διαδρομή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πουθενά δεν υπάρχει η «έννοια» νεκρός χρόνος. Αν βρεις το σημείο μπλοκαρισμένο από μια ομάδα, είτε θα βοηθήσεις, είτε θα περάσεις από δίπλα (αν μπορείς) είτε θα περιμένεις να ... ανοίξει η διαδρομή. Επίσης πουθενά δε θα συναντήσεις κόσμο στο βουνό.

Βλέπεις την οργάνωση το πρωί στην εκκίνηση και μετά όταν (και αν) φτάσεις στον τερματισμό. Γιαυτό και έχει ιδιαίτερη σημασία η ύπαρξη δύο οχημάτων ανά ομάδα. Για λόγους ασφαλείας και φυσικά ... για την περιπέτεια.
Για αυτό και μεταξύ Transilvania και Trophy υπάρχει η λέξη Adventure!

Η... Ελληνογερμανική σύμπραξη για τον αγώνα

Ξεκίνημα...
... με δύο ώρες καθυστέρηση. Αιτία ο δήμαρχος που «κράτησε» 36 ομάδες της Extreme και 19 της Hobby γιατί ... κάτι του έτυχε. (Παντού οι πολιτικοί είναι ίδιοι).

Πέντε χιλιόμετρα έξω από την πόλη είχε στηθεί η υπερ-ειδική. Μια βαρετή διαδικασία, κατάλοιπο από τις προσταγές του επάθλου, που μετρούσε παλαιότερα ο αγώνας.

Ευτυχώς φέτος ήταν – δεν ήταν 500 μέτρα, εύκολου περάσματος και από ότι φαίνεται δεν θα υπάρχει του χρόνου. Καιρός ήταν.

Βέβαια δεν έλειψαν οι ... εγκαταλείψεις από τα πρώτα μέτρα, κυρίως από κατασκευές μάλλον λίγο «φευγάτες».

Κώστας Γρηγορίου – Τηλέμαχος Ταλούμης – Γιάννης Ρομποτής – Δημήτρης Ταλούμης

Στο βουνό
Έχοντας παρακολουθήσει, τα τελευταία χρόνια τον αγώνα, έχω καταλήξει ότι ο καλύτερος τρόπος να τον καλύψεις είναι «από μέσα».

Με το road book του αγώνα παραμάσχαλα μπήκαμε στο Land Rover και ξεκινήσαμε τη διαδρομή λίγη ώρα πριν τους πρώτους της Hobby, σε αναζήτηση ιδανικού μέρους για φωτογράφηση.
Δε... χρειάστηκε πολύ.

Στα τρία χιλιόμετρα βρεθήκαμε στο πρώτο σημείο που απαιτούσε πλοήγηση. Στηθήκαμε και περιμέναμε τα αυτοκίνητα. Σε λίγο είχε δημιουργηθεί κομφούζιο.

Οι ομάδες «παγωμένες» ακόμα έχουν φτάσει με ορμή και αναζητούν τη διέξοδο από το σημείο προς κάθε κατεύθυνση, εκτός βέβαια από εκεί που πρέπει.

Σα να βλέπω το γέλιο της Zina και του Ionut, όταν σχεδίαζαν αυτή την τουλίπα!

Μισή ώρα αργότερα συνεχίζουμε από πίσω από την τελευταία ομάδα. Ν’ σου και οι πρώτες στάλες βροχής να και τα πρώτα κολλήματα.

Η βροχή δυναμώνει και η λάσπη γίνεται απύθμενη. Ακόμα και στο ίσωμα είναι δύσκολο να σταθείς. Εδώ τα λάστιχα είναι η πιο σημαντική επένδυση που μπορείς να κάνεις. Χωρίς ίχνος πέτρας το υγρό και μαλακό έδαφος δεν έχει πάτο.

Κομφούζιο μέχρι να ... ζεσταθούν οι πλοηγοί, στο πρώτο σημείο πλοήγησης του αγώνα.
Το Α και το Ω η εμπειρία του συνοδηγού εδώ

Κάπου εκεί μας φτάνουν και οι δικοί μας, Βασίλης και Λάμπρος, με τον Hans που είναι ένα παιδί 64 χρονών. Κάπου χάθηκαν και τώρα είναι πίσω μας.

Κάνουμε στην άκρη και βγαίνουμε για φωτογραφία. Βλέπει τη λακκούβα με τα νερά ο Hans και βουτά με όλη τη φόρα το G μέσα.

Είναι πέντε το απόγευμα και όμως μέσα στο δάσος χρειάζεσαι τα φώτα. Δεν βλέπεις ουρανό πάνω σου. Τα κλαδιά ακουμπάνε από παντού το αυτοκίνητο. Όντας καινούργιο, πήρε το «βάπτισμα».

Η Virginia η Ισπανίδα δημοσιογράφος (www.4x4digital.com) έχει μείνει έκπληκτη από τη φύση, ενώ έχουμε πιάσει συζήτηση περί απαγορεύσεων.

Στην Ισπανία κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να γίνει, ενώ οι συνάδελφοι της, της έλεγαν να μην πάει γιατί ο αγώνας του TAT, καταστρέφει τη φύση. Εκείνη αποφάσισε να έρθει για να δει από κοντά με τα ίδια της τα μάτια, ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Σε κάποια σημεία δεν είχες άλλη επιλογή από το να σφηνώσεις το αυτοκίνητο στα βράχια για να περάσει

Οι βροχές και η ίδια η φύση είναι τόσο δυνατή εδώ που μέσα σε λίγες μέρες δεν θα βλέπεις τα ίχνη από τα αυτοκίνητα.

Το βράδυ φτάνουμε στο Βόρειο Camp, στήσιμο σκηνών, μπάνιο και βουρ για φαγητό, μπυρίτσα και κουτσομπολιό. Όλοι οι δικοί μας είναι καλά και μάλιστα η ομάδα «53» είναι στη δεύτερη θέση. Η περσινή εμπειρία τους, μέτρησε!

Η νυκτερινή βροχή...
...πλημμύρισε τα πάντα. Η οργάνωση καθυστέρησε την εκκίνηση για να βγει ο ήλιος και να καλμάρει λίγο το έδαφος. Το κόλπο έπιασε. Οι πλάγιες κλίσεις και τα στενά περάσματα είχαν σήμερα την τιμητική τους.

Συναντήσαμε μεγάλη ουρά στη διαδρομή. Οι Βούλγαροι με τα UAZ Hunter έχουν φουντάρει σε μια στεναδούρα και δε δέχονται βοήθεια από κανένα. Βγαίνουν και ξαναπέφτουν λίγα μέτρα πιο κάτω. Τα Uaz πάντως δείχνουν να αντέχουν από τη στενή επαφή με τα δέντρα.

Αυτό είναι το ΤΑΤ, μαλακό έδαφος, λάσπη και τα δέντρα να καραδοκούν κάθε στιγμή να τραυματίσουν το όχημα. Hobby με προδιαγραφές Extreme μας λεει ο Hans και γελά.
Έτσι θα έρθω την επόμενη φορά, συνεχίζει.

Βασίλης Τσιγάρας: Ωραία είναι!

Δεν είδε το σημερινό τερματισμό, έσπασε ημιαξόνιο και άκρο στο G και τις υπόλοιπες μέρες θα είναι θεατής.

Φτάνω στη μέση της διαδρομής με την ψυχή στο στόμα. Η διαδρομή είναι αρκετές παγίδες και όντας μόνος δεν ήταν και ότι καλύτερο.

Τηλέφωνο από το Βασίλη-Λάμπρο. Έχουν κόψει λουρί, βρήκαν και έβαλαν ένα άλλο και το ξαναέκοψαν, εντωμεταξύ ξεκίνησε και η βρόχα. Αρχίσαμε...

Το βράδυ βλέπουμε ότι τα παιδιά (53) έχουν πέσει στην τρίτη θέση, ενώ η ομάδα 58 έχει ξεκληριστεί. Ο Hans δεν θα συνεχίσει και ο Βασίλης με το Λάμπρο, πρέπει να βρουν ανταλλακτικό.

Σήμερα στο Camp φτάνουν και οι πρώτοι της Extreme μαζί με τα συνεργεία. Σύμφωνα με το μηχανικό της ομάδας του Hans και του Felix πρέπει να φταιει η γεννήτρια.

Δημήτρης Ταλούμης – Γιάννης Ρομπότης, η ομάδα 53 ήταν στη δεύτερη θέση της κατάταξης μέχρι την εγκατάλείψη

Extreme
Η βροχή ξεκίνησε νωρίς – νωρίς. Ξεκινάω μπροστά από το κονβόι των δημοσιογράφων. Ο Ionut μου είπε ότι θα έπρεπε να τους οδηγήσω σε ένα σημείο που η χθεσινή διαδρομή της Hobby συναντούσε τη σημερινή της Extreme. Θυμόμουν όμως ότι κάπου εκεί είχε μια ανηφόρα μέσα στο δάσος, που σήμερα, με τη βροχή, μάλλον θα ήταν δύσκολο να περάσει.

Τριάντα χιλιόμετρα αργότερα μόνο το Defender ανέβηκε τα 600 μέτρα, έχοντας και ένα σημάδι από την επαφή με τα δέντρα.. Οι υπόλοιποι ανέβηκαν με τα πόδια...

Το Hot Spot ήταν το ίδιο με αυτό της χθεσινής ημέρας, μόνο που η Extreme ανέβαινε από κάπου που... δεν μπορούσαμε να βρούμε.

Τελικά έφτασε η πρώτη ομάδα. Οι Ούγγροι. Ακόμα και μετά απο αυτούς δύσκολα βρήκαμε τα ίχνη για να κατέβουμε (με τα πόδια φυσικά) αντίθετα στη βάση του λόφου, όπου ακούγαμε αυτοκίνητα να λιώνουν στην προσπάθεια να ανέβουν στο γλιστερό γρασίδι μέσα στο δάσος.

Τρεις ομάδες εγκατέλειψαν εκεί την προσπάθεια. Η βροχή είχε κάνει το ανέβασμα του λόφου σχεδόν αδύνατο. Όσοι κατάφεραν να περάσουν, έκαναν περισσότερη από 1 ώρα τράβηγμα. Οι εργάτες και τα μοτέρ άναψαν.

Λίγη βροχή και άφθονο γρασίδι είναι αρκετά στοιχεία για να απαιτούν εργάτη από τα υπεραυτοκίνητα ακόμα και σε γελοίες κλίσεις

Εντωμεταξύ ο καιρός σιγοντάριζε στην ταλαιπωρία. Σταμάταγε η βροχή, καυτός ήλιος. Κρυβόταν ο ήλιος, πλημμύρα.

Πέντε η ώρα ήμασταν πίσω στο Camp. Η πρώτη ομάδα έσκαγε μύτη από μια δασωμένη πλαγιά. Οι ισπανοί μαζί με τον Καταλονό φίλο μας Carlos δεν έφτασαν ποτέ.

Ο Carlos τουμπάρισε το 90άρι του μόλις δύο χιλιόμετρα πριν τον τερματισμό. Η προσπάθεια για την ανέλκυση θα γινόταν αύριο. Τα παιδιά από την 53 έχουν φτάσει στο νότιο camp, ενώ οι Βασίλης-Λάμπρος ακόμα δεν έχουν βρει γεννήτρια.

Εντωμεταξύ στεναχώρια παντού για τον Γάλλο που έκοψε τα τέσσερα δάκτυλα του δεξιού του χεριού, από μια λάθος κίνηση στο σχοινί του εργάτη. Μάλλον θα σώσει τα δύο.

Αυτές είναι οι στιγμές που σου έρχονται στο μυαλό όλοι οι κανόνες ασφαλείας για το χειρισμό του εργάτη και που ποτέ δεν τηρούνται...

Αρκετοί ήταν αυτοί που ολοκλήρωναν τις διαδρομές και έφταναν στο Camp, την ... επόμενη μέρα το πρωί.

Βροχής συνέχεια
Η extreme έχει αποδεκατιστεί. Τα συνεργεία δουλεύουν όλο το βράδυ μπας και συνεφέρουν τα αυτοκίνητα. Χρόνο με το χρόνο το ΤΑΤ έχει γίνει πιο ακριβό. Οι κορυφαίοι έρχονται πλέον με πολυμελείς ομάδες υποστήριξης και πάλι δεν καταφέρνουν να παίξουν.

Βέβαια σημαντικό ρόλο παίζουν και οι οδηγοί – πλοηγοί. Είδαμε περάσματα να βγαίνουν απλά οδηγώντας σε λίγα λεπτά και άλλες ομάδες να τρωνε πάνω από ώρα και να πληγώνουν τα οχήματα τους.

Βασικό πρόβλημα επιβίωσης έχουν πλέον τα «μικρά» αυτοκίνητα. Δύο χρόνια πριν στην πρώτη θέση βλέπαμε ένα “normal” σχετικά samurai, με ένα πολύ καλό πλήρωμα.

Φέτος οι ίδιοι είναι ζήτημα να έχουν κάνει 30 χιλιόμετρα αγώνα σε τρεις μέρες. Τα εμπόδια τους καταπίνουν, εκεί που ένα μεγάλο και βαρύ όχημα «ξεμπαζώνει». Βέβαια τα μεγάλα οχήματα στοιχίζουν και περισσότερο. Η μήπως τελικά όχι;

Γιατί ένα μεγάλο όχημα, όπως ένα Defender, ένα παλιό Cruiser ένα G-Wagen έχουν από την αρχή καλύτερο υπόβαθρο να σηκώσουν τα απαραίτητα μεγαλύτερα λάστιχα, το βάρος από τους τρεις εργάτες και τα υλικά και τελικά να αντέξουν ένα τέτοιο αγώνα. Τουλάχιστον ίσως να δουν τον τερματισμό!

Τέτοιες κατασκευές αν και είναι ωραίες για show room δεν έχουν ελπίδα στον αγώνα.

Τηλέφωνο από τους Ταλούμηδες. Ο Τηλέμαχος έσπασε μπροστινό σταυρό στο Rubicon και ο Δημήτρης κάνοντας όπισθεν να βοηθήσει, ξετρύπησε τα ψυγεία του, όταν ένα ξύλο μπήκε κάτω από το μοτέρ και βγήκε μπροστά από τη μάσκα.

Εντωμεταξύ ο Βασίλης ανακάλυψε ότι το πρόβλημα δεν ήταν από τη γεννήτρια (ήρθε άλλη αργά χθές το βράδυ) αλλά από την Optima που τα έχει πάρει κρανίο και σχίζει το ηλεκτρικό κύκλωμα. Καινούργια μπαταρία για τα παιδιά και μεταφερόμαστε στο Νότιο Camp.

Υπο βροχή αλλά και με απίστευτο χαβαλέ, λύνουμε το ψυγείο του Δημήτρη, ενώ ο Τηλέμαχος, ψάχνει για μπροστινό κομπλέ ημιαξόνιο και σταυρό.

Το πρόβλημα είναι ότι τα περισσότερα Defender και κατ’ επέκταση τα ανταλλακτικά που υπάρχουν είναι TDI και όχι TD5 οπότε δε βρίσκουμε τίποτα.

Το ίδιο και με το ημιαξόνιο από το Rubicon που ναι μεν υπάρχει σε διάσταση άξονα (44), αλλά δεν ταιριάζει με το “high tech” του Rubicon. 53 τέλος.

Πλάγιες κλίσεις σαν και αυτή είχαν διάρκεια κάποιες φορές περισσότερο από 50 μέτρα. Το υγρό έδαφος δενβοηθούσε να αποφύγεις την επαφή με τη φύση....

Ο χείμαρρος
Ο Βασίλης με το Λάμπρο, θα συνεχίσουν μόνοι τους σήμερα. Δηλαδή... όχι ακριβώς μόνοι τους, αφού αυτό δεν επιτρέπεται από τον κανονισμό. Θα πάρουν εκκίνηση μαζί με ένα αυτοκίνητο της Extreme που έχασε το δεύτερο αυτοκίνητο της ομάδας και μια και δεν είχαν καμιά ελπίδα εκεί, αποφάσισαν να κάνουν τη διαδρομή της Hobby.

Εμείς μαζί με το πολυεθνικό μπουλούκι στηνόμαστε σε ένα χείμαρρο. 400 μέτρα που δικαιώνουν το χαρακτηρισμό Extreme.

Η κίνηση στα βράχια ακόμα και με τα πόδια είναι δύσκολη. Καλά που δεν βρέχει σήμερα. Το πρώτο πέρασμα των Ούγγρων δικαιώνει τη φήμη τους και δείχνει γιατί κάθε μέρα φτάνουν πριν νυκτώσει στο Camp. Και σήμερα έχουν πολύ δρόμο, 120 χιλιόμετρα extreme διαδρομής.

Απο κει και πέρα τα είδαμε στην κυριολεξία όλα. Κάθε ομάδα είχε διαφορετική φιλοσοφία προσέγγισης.

Άλλοι με κατ’ μέτωπο επίθεση στα εμπόδια (έρχομαι, βαράω, τα σπάω, περνάω) και άλλοι με πιο ήπια τακτική (έρχομαι, προσπαθώ να αποφύγω, βαράω, δεν καταφέρνω να αποφύγω, τα σπάω, περνάω). Δεν έλειψαν βέβαια και οι επιτόπιες επισκευές.

Ζημιά μέσα στη διαδρομή. Ευκαιρία για χαλάρωση (για... τα άλλα πληρώματα!)

Απογευματάκι με το road book στα χέρια και με κατεύθυνση ξανά στο Βόρειο Camp, αποφασίζω για μια μικρή παράκαμψη για να δω ένα τελευταίο εμπόδιο από την Extreme.

Πέτυχα λαχείο. Η απόλυτη πλάγια κλίση για διάρκεια 100 και πλέον μέτρων. Με τα πόδια μόνο ζικ-ζακ την πέρναγες, φαντάσου να θες να περάσεις και ένα τέρας 2 τόνων.

Εδώ όσοι είχαν τρεις εργάτες που ακόμα μπορούσαν να δουλέψουν, καθάρισαν μέσα σε 30 λεπτά. Αλλιώς... η συνταγή είχε, ακουμπάω στο δέντρο, το σέρνω μέχρι η μούρη να βρει στο επόμενο δέντρο για σιγουράντζα, ασφαλίζω, ξαναδένω εργάτη και πάμε πάλι.

Ο Βασίλης και ο Λάμπρος έφτασαν κοντά μεσάνυκτα στο Camp. Το άλλο αυτοκίνητο είχε εγκαταλείψει και αυτοί είχαν σπάσει ημιαξόνιο μπροστά. Όμως το ευχαριστήθηκαν. Λίγο αργότερα μαθαίνουμε ότι ήταν το δεύτερο αυτοκίνητο που έβγαλε όλη τη σημερινή διαδρομή της Hobby!

Τέλος
Από νωρίς στη Deva. Μπάνιο στο ξενοδοχείο, λίγη ξεκούραση και αναμονή των αποτελεσμάτων. Με σχεδόν ελάχιστες ομάδες να έχουν καταφέρει να ολοκληρώσουν τις διαδρομές της Extreme και καμία από την Hobby (όλοι κάνανε κάποιες από τις διαδρομές), τα αποτελέσματα ανακοινώθηκαν μόλις πάνω στη σκηνή της απονομής.

Τοπικές χορεύτριες και φυσικά άφθονη μπύρα, φρόντισαν εντωμεταξύ να περάσει ο χρόνος απαρατήρητος.

Ναι είχαμε και νικητές. Όλους όσους έλαβαν μέρος στον αγώνα, έφεραν μηχανές και προπάντων εαυτούς στα όρια και τελικά το διασκέδασαν με κάθε τρόπο.

Φυσικά θα είμαστε εκεί και του χρόνου, αυτή η βδομάδα στα Ρουμανικά βουνά παρέα με το αγώνα, γεμίζει τις μπαταρίες για μια χρονιά Off-Road!

Εσείς θα μείνετε εδώ; Το Transilvania Adventure Trophy 2010 είναι πολύ κοντά!\

Κείμενο: [Σπύρος Κατσιμαλής]
Φωτογραφίες: [Off-Road.gr]

Στο ΤΑΤ με Fedima Sirocco
Οι απαιτητικές συνθήκες ενός trophy φέρνουν στα όρια αυτοκίνητο και πλήρωμα. Τα πάντα πρέπει να δουλεύουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων του.

Τελικά όμως, το δύσκολο έργο της επαφής με το κάθε είδους έδαφος, πέφτει στα ελαστικά.

Πρέπει να είναι μαλακά για να προσφέρουν πρόσφυση στη βρεγμένη πέτρα και ταυτόχρονα ισχυρά ώστε να αντέχουν στα κοπανήματα. Θα πρέπει ακόμα να αποδίδουν τα μέγιστα σε καταστάσεις χαμηλής πίεσης, αλλά και να μπορούν να ταξιδεύουν με 80 km/h σε σκληρούς χωματόδρομους και ενίοτε στην άσφαλτο. Να προστατεύουν τη ζάντα και να συνεργάζονται με τις αναρτήσεις.

Να καθαρίζουν γρήγορα από τη λάσπη, για να είναι έτοιμα να «δαγκώσουν» ξανά και να βγάλουν το αυτοκίνητο από βούρκο.

Σε αυτές τις καταστάσεις η πλειονότητα των οδηγών επιλέγει τα Fedima Sirocco.

Τα κλαδιά θέλουν να κρατήσουν τα αυτοκίνητα μέσα στο δάσος.
Οι διαδρομές από ξέφωτο σε ξέφωτο κάποιες φορές ξεπέρναγαν τα 10 χιλιόμετρα.

Αποτελέσματα
Κατάταξη Hobby
1. Ciprian Hidisan, Leonard Paul (RO)/Toyota # Ionel Cristian Olariu, Coast Cristian Cosmin (RO)/Toyota
2. Gregor Lehner, Cruel Schwankhart (AT)/Jeep Cherokee # Ernst Bieber, Brigitte Bieber (AT)/Mitsubishi Pajero
3. Stan Constantin, Dorel Stanciu (RO)/Mercedes G # Vali Dutu, Andrei Hazgan (RO)/Toyota

Κατάταξη Extreme
1. Csaba Borons, Eigner Mihaly (HU)/Jeep Wrangler # Magyar Szilard, “Pippo” Kristian Kovacs (HU)/Suzuki G
2. Guus Albregts, Joris Treurniet (NL)/LR Defender90 # Henri van Steenbergen, Joop Barten (NL))/LR Defender90
3. Paul goes to der Linde, Marc Jansen (NL)/LR Defender 90 # Peter Arends, Paul De Haas (NL)/LR Discovery
μαζί με
3. Remco-Peter goes to der W., Rens-Jan V. (NL)/LR Defender 90 # Bernd Enting, Luuc Potgieter (NL)/LR D100

Σχετικά links - TAT 2009
Συζήτηση στο forum
Transilvania Adventure Trophy 2009: Λίγες ώρες πριν....

Transilvania Adventure Trophy 2009: O απόλυτος αγώνας Trophy

Φωτορεπορτάζ Transilvania Adventure Trophy 2009: Οι Έλληνες....
Transilvania Adventure Trophy 2009: 2o Φωτορεπορτάζ
Transilvania Adventure Trophy 2009: 3o Φωτορεπορτάζ
Transilvania Adventure Trophy 2009: 4o Φωτορεπορτάζ