| |
Μύρισε άνοιξη!
There is no substitute for cubic
inches!
325 inch ή 5,328 κυβικά εκατοστά είναι νούμερα ασυνήθιστα μεγάλα
για τα Ελληνικά δεδομένα. Παρόλο που γενικά τα τετρακίνητα φοράνε
μεγάλους κινητήρες ε... αυτά τα νούμερα είναι όπως και να το κάνουμε,
σπάνια!
Τι μπορούν να κάνουν αυτά τα κυβικά λοιπόν, όταν έχουν να μετακινήσουν
τα 2200 κιλά ενός Super-SUV; Και βέβαια όχι στην άσφαλτο, αλλά στο χώμα!
Πετάξαμε τα πράγματα στο πίσω κάθισμα, γεμίσαμε και τις τσέπες μας
λεφτά (Τα άλογα θέλουν φαγητό. Πολλά άλογα = πολύ φαγητό!) και βουρ που
αλλού; Στο γνωστό μας Καρπενήσι.
Ειδικά τώρα μετά το λιώσιμο από τα πρώτα χιόνια η περιοχή θα είναι ένα
και ένα για τετρακίνητα!
Στην εθνική, κάθε τι που κινείται με λιγότερα από 160 χιλιόμετρα,
αποτελεί εμπόδιο. Ο ήχος από το μοτέρ είναι σκέτη … απόλαυση!
Γουργουρίζει γλυκά και αρκεί ένα χαίδεμα του γκαζιού για να σε
εκτοξεύσει μπροστά.
Καταπίνουμε τα χιλιόμετρα περνάμε την Λαμία και συνεχίζουμε στον
κεντρικό δρόμο που θα μας οδηγήσει στο Καρπενήσι. Αφορμή για μια
σύντομη στάση ο φούρνος στον Αϊ Γιώργη.
Ο φούρναρης συνεχίζει ακόμα και τώρα να παρασκευάζει μπομπότα
(καλαμποκόψωμο), ιδιαίτερα γευστικό. Αν το πετύχετε και νωρίς που είναι
φρέσκο χτυπήστε το παρέα με παγωμένο γάλα – πρώτο πρωινό!
Πρώτη βουτιά στο Σπερχειό
Ξεκίνημα με βουτιά
Παρόλο που βρισκόμαστε στο τέλος του χειμώνα και κανονικά τα ποτάμια θα
έπρεπε να είναι φουσκωμένα, ο Σπερχειός δείχνει ότι η ξηρασία θα είναι
φέτος ακόμα μεγαλύτερη.
Η στάθμη των νερών του είναι χαμηλή και τίποτα δεν θυμίζει την
καταστροφή που είχε γίνει πριν μερικά χρόνια από τη μεγάλη νεροποντή,
τότε που ο ποταμός, ακόμα κοντά στις πηγές του, είχε φουσκώσει τόσο που
παρέσυρε με άνεση το γεφύρι στον Αϊ Γιώργη και έκοψε την κεντρική
πρόσβαση προς το Καρπενήσι.
Λίγο πριν την νέα γέφυρα αποφασίζουμε να δούμε τι γνώμη έχει το Saab
για τα νερά.
Κατεβαίνουμε το μικρό χωματόδρομο και κοντοστεκόμαστε. Θες να μείνουμε
με το τέρας μέσα στα νερά;
Διάολε δεν παύει να είναι ένα τετρακίνητο, ο δρόμος που περνά μέσα από
το ποτάμι, έχει να χρησιμοποιηθεί αρκετό καιρό αλλά είναι εκεί. Θα
περάσουμε.
Τελικά πολύ φασαρία για το τίποτα, απλά κατεβαίνουμε - μπαίνουμε μέσα.
Ο Σουηδός, δείχνει να το σκέφτεται για λίγα δέκατα, μέχρι να αποφασίσει
τελικά το σύστημα ποιος τροχός έχει την καλύτερη πρόσφυση και μετά
πετάχτηκε έξω τινάζοντας τα νερά από πάνω του.
Ζωή σε άλλους ρυθμούς
Οι στροφές του Τυμφρηστού διαδέχονται η μια την άλλη και η φύση
βρίσκεται στα καλύτερα της. Ζωή και κίνηση παντού, η άνοιξη είναι εδώ!
Αμέσως μετά τον Τυμφρηστό, αφήνουμε τον κεντρικό δρόμο πάνω στη δεξιά
φουρκέτα και ακολουθούμε τον καλοπατημένο χωματόδρομο που θα μας βγάλει
ακριβώς πριν την είσοδο στη σήραγγα Τυμφρηστού.
Είναι σχετικά πιο σύντομη διαδρομή και αποφεύγεις και την άσφαλτο.
Είναι καθημερινή και το Καρπενήσι βρίσκεται σε ρυθμούς εργασίας.
Ρυθμούς εργασίας εντελώς διαφορετικούς από αυτούς που μας κατατρώνε
εμάς πίσω στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Δε βλέπεις ανθρώπους να τρέχουν εκνευρισμένοι δεξιά και αριστερά ενώ η
κίνηση είναι «ανύπαρκτη» για τα δικά μας δεδομένα.
Η δουλειά γίνεται αλλά χωρίς τάσεις αυτοκτονίας.
Προσπερνάμε την πόλη και ακολουθούμε την επαρχιακή οδό προς Προυσό. Στα
τέσσερα χιλιόμετρα βρίσκεται το Saloon Park.
Το κάθε άλογο έχει το δικό του
χαρακτήρα.
Ο Θωμάς έχει αφιερωθεί στη φροντίδα
τους
Πρόκειται για ένα ξύλινο καταφύγιο που προσπαθεί να συνδυάσει την
ομορφιά της Ευρυτανικής φύσης με την παράδοση του... αμερικάνικου
νότου.
Εκεί συναντήσαμε τον Θωμά, τον άνθρωπο για όλα. Φροντίζει με ιδιαίτερη
αγάπη τα άλογα του πάρκου και είναι και ο υπεύθυνος σύνοδος. Ο Θωμάς
μας μίλησε με ιδιαίτερη αγάπη για τα άλογα του και το χρόνο που
αφιερώνει για την περιποίηση τους.
Το καθένα έχει το χαρακτήρα του και τα κέφια του. Στα δύσβατα βουνά της
Ευρυτανίας, όπως μας εξηγεί, το άλογο ήταν πάντα ο αχώριστος σύντροφος
και συνοδός των ανθρώπων στις μετακινήσεις τους.
Τα άλογα ήταν συνηθισμένα στις δύσκολες καιρικές συνθήκες της περιοχής
και στα κακοτράχαλα μονοπάτια της. Το αυτοκίνητο και οι δρόμοι
εκτόπισαν τα ζώα από την συνηθισμένη τους θέση στον κύκλο της εργασίας
και πλέον χρησιμοποιούνται στην τουριστική ιππασία.
Προπόνηση...
Υπάρχει δυνατότητα για μικρή βόλτα μέσα στο πάρκο ή για την πιο
ενδιαφέρουσα μεγάλη διαδρομή, δίπλα στον Καρπενησιώτη μέσα σε μια
πανοραμική διαδρομή. Βλέποντας τα άλογα συνειδητοποιείς πόσο πολύ
έχουμε απομακρυνθεί από τη φύση.
Πράγματα που πριν από μερικά χρόνια θεωρούνταν αυτονόητα, όπως η
καθημερινή επαφή με τα άλογα, φτάσαμε στο σημείο να τα θεωρούμε
εξαιρέσεις και ευκαιρία για γιορτή.
Προσπαθούμε με δυσκολία να σκεφτούμε πως θα νιώθει σε μερικά χρόνια ένα
πιτσιρίκι στην πρώτη του επαφή με αυτά τα μεγαλειώδη ζώα. Θα το
πλησιάζει με άνεση ή θα τρέχει πανικόβλητο να κρυφτεί πίσω από το πόδι
του μπαμπά;
Μην κάθεστε μέσα!
Χρησιμοποιείστε το τετρακίνητο για να έρθετε πιο κοντά στη φύση και
μετά ξεχυθείτε σε αυτή. Πόδια, ποδήλατο και γιατί όχι – άλογο θα
γεμίσουν με τον καλύτερο τρόπο ένα σαββατοκύριακο σας!
Τα πεσμένα δέντρα είναι συνηθισμένο
εμπόδιο μετά το χειμώνα
Βόλτα
Ακριβώς απέναντι από το Saloon ξεκινά η διαδρομή που θα ακολουθήσουμε
αυτή τη φορά. Με τα χιόνια να κρατάνε καλά τα ψηλά περάσματα οι
προσπάθειες για κίνηση κοντά στις κορυφογραμμές θα ήταν απλά αδύνατες.
Οι κορυφές είτε θα ανοίξουν με τα οχήματα της νομαρχίας (σε περίπτωση
που αποτελούν βασικοί δασικοί) η απλά περιμένοντας τα χιόνια να...
ωριμάσουν. Το πράσινο είναι παντού!
Το καλό πράγμα από την αρχή φαίνεται και στις πρώτες στροφές συναντούμε
τον πρώτο σκίουρο. Η χθεσινή βροχή γέμισε τις λακκούβες με νερό και τα
πλατσουρίσματα είναι ένα ευχάριστο παιχνίδι!
Εντωμεταξύ η διαδρομή είναι γεμάτη πέτρες από κατολισθήσεις. Σταματάμε
συχνά για καθάρισμα. Λίγο πριν την Ανιάδα βγαίνουμε στην άσφαλτο.
Σταματάμε στην ράχη «Αρλθαροσύρτα» λίγο πριν το χωριό.
Ο ήλιος ζεστός δημιουργεί μια ιδιαίτερη αντίθεση με την χιονισμένη
–ακόμα- κορυφή της Καλιακούδας απέναντι. Η Ανιάδα αποτελεί
ιδανικό μέρος για μικρή στάση.
Η θέα απίθανη!
Συναντάμε τοπικό βοσκό. Ο δρόμος έχει γεμίσει κατσίκες, ενώ οι σκύλοι
μας περικυκλώνουν. Βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και πιάνουμε κουβεντούλα
με τον βοσκό.
«Εφτά σκυλιά έχω για να προστατεύουν το κοπάδι. Είναι γύρω στα διακόσια
ζώα και χωρίς τους σκύλους δεν θα μπορούσα να τα βγάλω βόλτα. Δεν
προστατεύουν μόνο το κοπάδι, το κουμαντάρουν κιόλας.»
Συνεχίζουμε για Σύγρελλο. Περνάμε ξώφαλτσα από το χωρίο και μπαίνουμε
σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια της περιοχής. Οι πέτρες από τις
χειμερινές κατολισθήσεις, έχουν δώσει τη σκυτάλη στα πεσμένα δέντρα.
Σε ένα από αυτά δοκιμάζουμε να κόψουμε την κορυφή του δέντρου που
κλείνει το δρόμο με το... σουγιά! Το εγχείρημα πετυχαίνει!
Όμως λίγο αργότερα τα πράγματα σκουραίνουν. Τρία πραγματικά μεγάλα
δέντρα έχουν κλείσει το δρόμο λίγο μετά από μια φουρκέτα. Για μπροστά
ούτε συζήτηση!
Οι κορμοί έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από 50 πόντους.
Plan B
Κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο και αρχίζουμε την έρευνα γύρω από το
δρόμο. Το καλό είναι ότι είμαστε μέσα στο δάσος και η διαφορά υψομέτρου
από τη μια πλευρά της φουρκέτας στην άλλη δεν είναι μεγάλο.
Λίγο αργότερα βρίσκουμε έξοδο διαφυγής. 100 μέτρα πριν από τα πεσμένα
δέντρα υπάρχει ένα άνοιγμα στα δέντρα που μπορούμε να μπούμε μέσα. Θα
ακολουθήσουμε την ελαφρώς κατηφορική πλαγιά και θα σκάσουμε ξανά στο
δρόμο λίγα μέτρα μετά τα πεσμένα δέντρα.
Μας προβληματίζουν για λίγο τα εξής:
α) Το Saab πρέπει να περάσει αγρατζούνιστο από το εμπόδιο και η
διαδρομή είναι ιδιαίτερα σφικτή γιαυτό
β) το βγάλσιμο στο δρόμο είναι πολύ απότομο και έτσι όπως είναι δεν
υπάρχει περίπτωση να κατέβει το Saab.
γ) Αν καταφέρουμε να κατέβουμε και παρουσιαστεί πρόβλημα λίγο παρακάτω
στη διαδρομή δεν θα μπορούμε να ανέβουμε.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και ο τολμών νικά. Προετοιμάζουμε λίγο το
έδαφος στο σημείο που θα αφήσουμε το δρόμο.
Μικρό στο μάτι....
Το 9-7 είναι ιδιαίτερα χαμηλό και αυτό σε συνδυασμό με το μεγάλο μήκος
του, σημαίνει ότι μπορεί πολύ εύκολα να σκαλώσει, ιδιαίτερα με την
κοιλία και φυσικά αυτό είναι κάτι που δεν το θέλουμε.
Λίγο αργότερα το έδαφος είναι έτοιμο και αφήνουμε το δρόμο πίσω μας. Το
δάσος εδώ είναι πυκνό, ίσα που βλέπεις τον ουρανό. Προχωρούμε μέτρο –
μέτρο κινούμενοι ανάμεσα στα μεγάλα δέντρα, λυγίζοντας τα μεγάλα κλαδιά
μακριά από το αμάξωμα.
Ήταν δεν ήταν 100 μέτρα αλλά φάνηκαν για πολύ περισσότερα. Τα δέντρα
αραιώνουν και πλησιάζουμε στο σημείο εξόδου.
50-60 πόντους χαμηλότερα περνά ο δρόμος που θέλουμε να βγούμε. Ούτε
συζήτηση να κατέβουμε όπως είναι. Απλά θα σκαλώναμε.
Αρχίσαμε να μαζεύουμε ξύλα και πέτρες και να χτίζουμε σιγά – σιγά δυο
ράμπες, ώστε να κατέβει το Saab με ασφάλεια χαμηλώτερα.
Χοντρά ξύλα αποτελούν το σκελετό και τα κενά γεμίζουν με πέτρες.
Ιδρώτας κυλά και το χειμερινό λίπος που έχει συσσωρευτεί στα σώματα μας
δε βοηθά.
Σιγά τις γρατζουνιές...
Η αυτοσχέδια ράμπα!
Εντωμεταξύ η δουλειά πρέπει να γίνει γρήγορα γιατί σύντομα θα αρχίσει
να σουρουπώνει. Κάνουμε μια πρώτη προσπάθεια. Μπα.... θέλει ακόμα λίγη
δουλειά. Που είναι οι πέτρες όταν τις χρειάζεσαι;
Μάλλον είμαστε εντάξει. Οδηγίες απ’ έξω και το Saab κατεβαίνει εκατοστό
– εκατοστό τις ράμπες μας. Οι μπροστινοί τροχοί πατάνε στο δρόμο και η
ράμπα δείχνει ταλαιπωρημένη.
Θα αντέξει όμως ένα ακόμα πέρασμα, αυτό των πίσω τροχών. Λίγα
δευτερόλεπτα αργότερα το Saab βρίσκεται ξανά στο χωματόδρομο.
Χρειάστηκε μια ώρα και κάτι για να παρακάμψουμε τα πεσμένα δέντρα. Ήταν
μια προσπάθεια που άξιζε. Χρησιμοποιήσαμε το σώμα μας, ανεβήκαμε
ψυχολογικά και το διασκεδάσαμε!
Η μόνη μας ανησυχία ήταν μήπως λίγο πιο κάτω δε βγαίνει η διαδρομή.
Ευτυχώς λίγα χιλιόμετρα αργότερα συναντήσαμε διασταύρωση και μερικά
φρέσκα ίχνη από αυτοκίνητο, σημάδι ότι ο δρόμος που μπήκαμε
χρησιμοποιούταν σχετικά συχνά.
Συνεχίσαμε με κατεύθυνση το Μυρίκη. Δεν μπαίνουμε μέσα, το
παρακάμπτουμε χρησιμοποιώντας ένα κομμάτι Off-Road.
Σε πλήρη αντίθεση η παλιά εκκλησία
της Αγ. Παρασκευής στο Μυρίκη με το υπερπολυτελές Montana στο δρόμο για
το χιονοδρομικό
Όμορφο και εύκολο κατηφορικό, από αυτά που είναι γεμάτη η περιοχή γύρω
από το Καρπενήσι. Το σουρούπωμα μας βρίσκει στο χιονοδρομικό του
Βελουχίου. Το χιόνι υπάρχει ακόμα εδώ, τόσο ώστε να χώσουμε το Saab
μέσα και να παίξουμε πλαγιολισθένοντας.
Το ηλιοβασίλεμα μας βρήκε χωμένους μέσα στο χιόνι να ... προσπαθούμε να
ξεκολλήσουμε το αυτοκίνητο! Έπεσε αρκετό σκάψιμο!
Σπιτικό φαγητό
Επιλέξαμε για διαμονή τον ξενώνα «Η γωνιά της Λίνας», στον Αϊ Νικόλα.
Μας έχει φιλοξενήσει αρκετές φορές και είμαστε πάντα ευχαριστημένοι.
Το κακό είναι ότι σπάνια βρίσκει κανείς δωμάτιο ελεύθερο, ακόμα και
μεσοβδόμαδα. Τυχεροί ήμασταν. Ζεστό μπανάκι και μετά πάμε για φαγητό
στης Σοφίας στην πλατεία του χωριού.
Η σόμπα ζεσταίνει το μικρό χώρο στο μαγειργείο. Φασολάδα,
πατατούλες, ζουμερή μπριζόλα, σαλάτα και κρασί. Φαγητό μαγειρευμένο
όπως στο σπίτι και τιμές απλά εξαιρετικές.
Είναι ήδη αργά αλλά η μέρα δεν έχει τελειώσει για μας. Τα παιδιά μας
περιμένουν στο Αίθριο στην κεντρική πλατεία στο Καρπενήσι.
Ο Μπάμπης «Ευρυτάν» θα μας ενημερώσει για τα θέματα της περιοχής. Τα
θέματα των ανθρώπων δράσης της περιοχής. Το χιόνι τελείωσε αλλά η ομάδα
του σκι ετοιμάζεται για επίσκεψη το καλοκαίρι σε παγετώνα.
Ε... ναι... και κάπου εδώ κολλήσαμε...
Οι τετρακίνητοι προετοιμάζουν βήμα – βήμα καλύτερα τα οχήματα τους και
κατεβαίνουν σε αγώνες. Οι εντουράδες της περιοχής αλωνίζουν τα βουνά. Η
περίοδος για το rafting έχει ξεκινήσει...
Ο ύπνος μετά τη γεμάτη μέρα ήταν βάλσαμό. Όπως βάλσαμο ήταν και το
πρωινό με γιαούρτη και μαρμελάδα βατόμουρο από τα χέρια της Λίνας.
Συνοδεύτηκε από φρέσκα αυγά, τσάι του βουνού και φρέσκο βούτυρο.
Η πρωινή βόλτα με το WR του Γιώργου, το γιού της Λίνας, έφτιαξε τη
διάθεση. Μέσα γρήγορα στο 9-7 και βουρ για περισσότερο χώμα.
Ακολουθούμε τα δρομάκια πάνω από τον Αϊ Νικόλα. Ο δρόμος καλοστρωμένος,
ότι πρέπει για παιχνίδι. Βγαίνουμε στο μνημείο στα Κοκκάλια και
δοκιμάζουμε την ανάβαση στην καθαρή πλαγιά.
Το αυτόματο του Saab μπορεί να έχει μόνο 4 ταχύτητες, αλλά το μοτέρ
κάνει τα υπόλοιπα. Να ήταν και λίγο ψηλότερο!
Ανεβαίνουμε χαλαρά την γρασσιδομένη πλαγιά και σύντομα είμαστε στην
κορυφογραμμή. Το πρωινό είναι εξαιρετικά καθαρό και οι κορυφές των
βουνών γύρω φτάνονται με το χέρι. Οίτη και Γκίωνα, Βαρδούσια,
Καλλιακούδα, Βελούχι. Μας περικυκλώνουν.
Το βουνό είναι εδώ!
Προτεινόμενος ξενώνας: Αγ. Νικόλαος «Η
Γωνιά της Λίνας»
Είναι ελάχιστες οι φορές που μπορούμε να προτείνουμε με «κλειστά μάτια»
έναν ξενώνα. Ένας από αυτούς είναι και «Η γωνιά της Λίνας».
Η εξυπηρέτηση είναι προσωπική. Το βράδυ καθισμένοι στο τζάκι μπορείτε
να απολαύσετε τα χειροποίητα γλυκά της Λίνας το ντόπιο γιαούρτι με
άγριο βατόμουρο και ντόπιο τσίπουρο με κάστανα.
Η Λίνα οικοδέσποινα με αγάπη και μεράκι φροντίζει και την παραμικρή
λεπτομέρεια.
Χρήσιμα τηλέφωνα
Καρπενήσι
Δημαρχείο 22370 – 21012, 21015
Γραφείο τουρισμού 22370 - 21016
Γενικό νοσοκομείο 22370 - 80680 – 2
Φαρμακεία 22370 – 80380
Αστυνομικό τμήμα 22370 – 23666,25100
Δασαρχείο 22370 – 22946, 80006
Ορειβατικός 22370 – 23051
Saloon Park: Θωμάς – 22370 24606
Ευρυτάν: Μπάμπης Λελούδης 697 9005757
Η γωνιά της Λίνας: 22370-22040, 21175
Κείμενο: [Σπύρος
Κατσιμαλής]
Φωτογραφίες: [Γιάννης Δρακόπουλος – Off-Road.gr]
Σχετικά downloads - links
Φωτορεπορτάζ: Saab 9-7 ταξιδιωτικό και εντυπώσεις
από το μάτι... του φωτογράφου
Road book - Δρομοβιβλίο
διαδρομής με αναλυτικές οδηγίες
More articles
|
|
| |
|
