| |
Μια εκδρομή στο Καρπενήσι βρισκόταν στο πίσω μέρος του μυαλού μου καιρό
τώρα...
Έτσι όταν μου πρότεινε ο Σπύρος να πάω μαζί του δεν το σκέφτηκα δεύτερη
φορά.
Όσο παράξενο και αν φαίνεται, ποτέ μου δεν το είχα επισκεφτεί, όχι
γιατί δεν το ήθελα – το ήθελα και πολύ μάλιστα- όμως πάντα κάτι γινόταν
και το ταξίδι ακυρώνονταν. Αυτή την φορά όμως το ήξερα. Η εκδρομή θα
γινόταν ο κόσμος να χαλάσει!
Αφετηρία μας το κέντρο της Αθήνας. Προορισμός μας τα βουνά της
Ευρυτανίας!
Ο καιρός καταπληκτικός. Το μυαλό μου γύρισε δυο- τρεις μέρες πίσω όταν
είχε βρέξει αρκετά. Μούρλια θα ΄ναι το βουνό σκέφτηκα, με πλούσιες
δόσεις λάσπης.
Το ταξίδι μέχρι εκεί πέρασε χωρίς να το καταλάβω. Προεδρικό το Saab!
Φτάνοντας στο Καρπενήσι ένιωσα μια απίστευτη ανυπομονησία, άλλωστε τα
γύρω βουνά με περίμεναν καιρό…
Κατευθείαν λοιπόν στο ψητό! Η διαδρομή ξεκινά γρήγορα, ούτε καν χρόνος
για αναζήτηση δωματίου και είναι απολαυστική από την αρχή της. Το μυαλό
του Σπύρου είναι μονίμως στο ... χώμα!
Αν και διαψεύστηκα για την ποσότητα της λάσπης μιας και δεν ήταν η
αναμενόμενη, δεν στεναχωρήθηκα καθόλου, αφού η φύση ήταν πραγματικά
υπέροχη!
Το μεγαλύτερο μέρος της χλωρίδας ήταν ανθισμένο, όμορφα αρώματα παντού
και χρώματα… χρώματα να γεμίζει το μάτι σου, χρώματα που σε κάνουν να
μην θες να φορέσεις τα γυαλιά ηλίου για να τα απολαύσεις σε όλο τους το
μεγαλείο.
Δημιουργούμε το δρομοβιβλίο και οι ομορφιές εμφανίζονται μπροστά μας η
μια μετά την άλλη. Αιωνόβια δέντρα, άγρια ζώα και απίστευτη θέα!
Τα 50 χορταστικά χιλιόμετρα τα είχαν όλα!
Κομμάτια για παιχνίδι, κομμάτια για ρεμβασμό, κομμάτια τεχνικά, πέρασμα
από ποταμάκι –που πάντα δίνει μια ευχάριστη νότα- και απρόοπτα.
Απρόοπτα τα οποία ξεπεράσαμε με λίγη δουλίτσα και με έναν σουγιά!!!!
Η πραγματική δουλίτσα χρειάστηκε όταν μετά από μία αριστερή κατηφορική
στροφή τρεις μεγάλοι κορμοί είχαν αποφασίσει να απλώσουν την αράδα τους
καταμεσής του δρόμου, κάνοντας τον απροσπέλαστο.
Να κάναμε κάτι με τους κορμούς ήταν αδύνατον. Εντωμεταξύ ο Σπύρος δεν
συζητούσε καν για πίσω.
Απλά θα έπρεπε να βρούμε τρόπο να τους παρακάμψουμε.
Ευτυχώς για μας υπήρχε μία σκεπαστή εναλλακτική διαδρομή η οποία στην
ουσία έκανε, για όποιον θα μπορούσε να την ακολουθήσει, την απόσταση
μικρότερη μιας και ξεκινούσε αριστερά πριν την είσοδο της στροφής και
κατέληγε λίγο μετά την έξοδο της.
Φυσικά όμως υπήρχε ένα μικρό
προβληματάκι …
Στο τέλος της εναλλακτικής διαδρομής, στο σημείο που ενώνονταν με τον
κυρίως δρόμο και λίγο μετά από το σημείο που είχαν πέσει οι κορμοί,
έπρεπε να κατασκευαστούν δύο πρόχειρες ράμπες, μία για κάθε πλευρά των
αξόνων, έτσι ώστε να μπορέσει το όχημα να κατέβει ένα «σκαλοπάτι» ύψους
περίπου 60-70 cm.
Πέτρες και ξύλα που υπήρχαν σε μεγάλες ποσότητες τριγύρω, μας βοήθησαν
στο να τις κατασκευάσουμε και να συνεχίσουμε την βόλτα μας.
Ο σουγιάς φάνηκε χρήσιμος όταν με αυτόν κόψαμε έναν άλλο κορμό,
διαμέτρου περίπου 15 cm, που έκλεινε τον δρόμο μας σε ένα στενό σχετικά
πέρασμα χωρίς δυνατότητα παράκαμψης.
H αρχή έγινε και γρήγορα είχαμε αποτέλεσμα! Λίγη υπομονή λοιπόν και
τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Μετά το τέλος της διαδρομής καταλήξαμε στο κοντινό χωριό του Αγίου
Νικολάου, «Λάσπη» για τους γνώστες, στην φιλόξενη «γωνιά της Λίνας».
Ένα ζεστό μπανάκι λοιπόν και βούρ για φαγητό! Κρίμα που η πείνα μας δεν
μας επέτρεψε να το αποθανατίσουμε. Καταπληκτική φασολάδα!
Το επόμενο πρωί μας περίμενε ένα πλούσιο πρωινό, με φρεσκότατα αυγά και
πολύ ψαγμένες σπιτικές μαρμελάδες από τα χέρια της οικοδέσποινας. Αχ,
πόσα χρόνια κερδίζουν αυτοί οι άνθρωποι με την ζωή και τους ρυθμούς που
ακολουθούν!
Στυλώνουμε λοιπόν τα κορμιά μας και ξεκινάμε για μια βόλτα με
ακαθόριστο προορισμό. Καταλήξαμε να βρισκόμαστε κάπου, στα 1700μ
υψόμετρο ακολουθώντας απλά με το μάτι τις κορυφογραμμές, χωρίς την
ύπαρξη κάποιου εμφανούς δρόμου. Υπέροχο συναίσθημα! Η θέα απλά
καταπληκτική!
Φαινόταν πως εκτός από εμάς και την χαμηλή βλάστηση, κανένας άλλος
οργανισμός δεν προτιμούσε αυτά τα μέρη.
Γρήγορα όμως ένα γεράκι και μία αλεπού μας υπενθύμισαν πως όταν κάτι
δεν φαίνεται δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει κιόλας.
Κατάβαση πάλι από «κάπου» και επιστροφή προς την πρωτεύουσα από την
αντίθετη κατεύθυνση, από Προυσό. Μέχρι να αρχίσει η κατάβαση για το
Αγρίνιο η διαδρομή αξίζει πολύ!
Τα κεφάλια μέσα λοιπόν εν αναμονή της επόμενης εξόρμησης.
Ανυπομονώ!
Κείμενο – Φωτογραφίες: [Γιάννης Δρακόπουλος]
Διαβάστε το ταξιδιωτικό και
ακολουθήστε τη διαδρομή στο προσεχές τεύχος
του 4WheelDrive!
Οι πρώτες βουτιές
|
|
|
|
Ανοιξιάτικη φύση!
|
|
|
|
|
|
Ο Θωμάς από το Saloon Park
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Δοκιμή με σουγιά!
|
Καθάρισε!
|
Τώρα όμως;
|
Σκάψε!
|
|
Ξανά σκάψε!
|
Σχεδόν έτοιμοι!
|
Πάμε κάτω!
|
|
|
|
|
|
|
Απο δύναμη... άλλο τίποτα!
|
|
|
|
|
Εδώ κοντά νικήσαμε τον Asterix!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
E... αυτή είναι δικιά μου
δουλειά!
|
More articles
|
|
| |
|
